கவிதைகளிரண்டு

மழை நீரிலூறிய பாசி போன்ற
உனது உன் மத்தம்
நெய்தல் நிலமெனப் பரந்த
எனதுடலின் மீது
நண்டுகளின் வேகங் கொண்டு
ஊருமுன் விரல்கள்
சிப்பியொன்றைப் பிரிக்கும்
பறவையின் வேகத்தோடு
இயங்கும் உனதிதழ்கள்
களி கொண்டு
 நாம்முயங்கும் வேளை
மேற்றிசை நிலவும்
குட்டியீன்ற மானும்
நிலை மறக்கின்றன
ஒரு கணம்
______________________

துளிரிலை
குருத்திலை
இளம் பச்சிலை
பழுத்த இலைப் பேதமற்று
பருவந் தப்பி
நோயுற்ற
இலைகள்  வீழ்தற் போல
விழுந்தன உடல்கள்
______________________